พัฒนาการของต้นขนุนกับน้องหมาเบบี๋

นี่คือต้นขนุนที่เติบโตแล้ว ดูดิๆๆ น่ารักมาเลยใช่ไหม

น้องต้นขนุนที่ระเบียงหอเราเอง

เป็นอันว่า เราคงจะส่งต้นขนุนในวิชา Pl Grow Tech ละ

ต้นมะขามดูมันจะแออัดไป มันเลยไม่ค่อยโตเลย...

และนี่คือ น้องหมาที่บ้านยายเรา มันมีลูกล่ะ น่าร๊ากกกกก ๑>.<๑

อันนี้คือน้องหมาที่เป็นหม่ามี๊

อันนี้ลูกน้อยสามตัว ตัวที่โดนทำเป็นหมอนเป็นผู้หญิง อีกสองตัวเป็นผู้ชาย

สุดหล่อทั้งสอง (หน้าตามู่ทู่มากอ่ะ น่าร๊ากก งื๊อออ \>.<\)

สุดท้ายนี้ก็ HAPPY NEW YEAR น้า ทุกคน

ถึงแม้ว่า มันจะมีเรื่องไม่ดีๆเกิดขึ้นมาในปีที่แล้ว

และในปีนี้เราก็ไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ถึงแม้เราจะหวังให้มีแต่สิ่งดีๆ กับชีวิตของทุกๆคน

แต่ใครจะรู้ล่ะ ชีวิตมันก็ไม่ได้สวยงามตลอดเวลา(อย่างน้อยก็ของเราแหละ)

แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือ จงสู้ต่อไปนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

สิ่งที่ดีที่สุดคือการที่มีตัวเราและทุกๆคนอยู่ในวันนี้

เพราะฉะนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น และทำให้เราเสียใจแค่ไหน

แต่เราคิดว่า เราโชคดีแล้วล่ะ ที่เป็นเราในวันนี้ โชคดีมากที่สุดเท่าที่เราจะเป็นได้

ถึงแม้เราอาจไม่ค่อยเห็นค่าในตัวเอง เราชอบดูถูกตัวเองบ่อยๆ

ชอบคิดมาก และก็กลัวว่า เราจะไม่ดีพอที่จะเป็นเพื่อนกับใครๆ

หรืออาจทำให้ใครไม่พอใจ ไม่ชอบ

เราอาจเป็นคนน่ารังเกียจสำหรับใครบางคน (แรงไปมั้ยเนี่ย)

บางทีเราก็อารมณ์ร้อน แล้วทำให้ใครเสียความรู้สึก

เราอยากขอโทษจริงๆ กับบางสิ่งที่เราทำไปตามอารมณ์(นิสัยไม่ดีเลย)

แต่เราก็อยากให้เพื่อนๆรู้ว่า เรารู้สึกดีกับทุกคนนะ

ถึงบางทีเราจะโกรธใครบ้าง

แต่เราก็หายโกรธเร็วมาก(อย่างไม่น่าเป็นไปได้เลยอ่ะ)

และเราก็คิดดูแล้ว ทุกคนก็คงมีเผลอทำอะไรไม่คิดกันมั่งแหละ

เราเองยังมีมากมายนับไม่ถ้วน

เพราะอย่างนั้น เลยขี้เกียจเอาเรื่องคนอื่นมาคิด

คิดเพื่อให้โกรธ มันไม่มีประโยชน์เลย

เพราะที่จริงเราคิดว่าไม่มีใครแย่หรอก คนเรามันต้องมีสองด้านเป็นธรรมดา

ถึงด้านมืดเราจะกินบริเวณในจิตใจไปเยอะสักหน่อย แหะๆ

ยังไงก็ตาม

เราต้องสู้ต่อไปนะ ต้องพยายามๆๆๆๆ

บางทีก็อยากขอโทษโลกนี้ที่เราเกิดมาแฮะ (เราเป็นบ้ารึเปล่าง่ะ)

รู้สึกว่า เกิดมาไม่ได้ทำให้โลกดีขึ้น หรือทำให้ใครหรืออะไรดีขึ้นเลย

ไม่รู้ว่าจะมีใครดีใจที่มีเราอยู่หรือเปล่า

แต่เรา "ดีใจที่มีเพื่อนแบบทุกๆคนนะเว้ยยย ขอบคุณมากๆที่เป็นเพื่อนกัน การที่ได้มีเพื่อนแบบพวกแกในตอนนี้ เป็นของขวัญที่ดีที่สุด ไม่อยากได้อะไรมากกว่านี้หรอก ชั้นรักพวกแกมากๆเลยยยยย จุ๊บส์... เอ่อ น่ากลัว - -a"

สวัสดีปีใหม่อีกทีน้า

วันนี้ไปนอนแล้วล่ะ ฝันดีค่ะ ทุกๆคน

Shirouhi - Maou -

Sou-chan wa watashi no KOKORO!!!

อ๊ะ! ต้นขนุนงอกแล้ว...

เรื่องของเรื่องก็คือ ต้นขนุนงอกแล้ว!!!

ฮ่าๆ คือว่าต้องส่งในวิชา PL GROW TECH อ่ะ

เพื่อนๆในคณะก็เรียนกันอยู่นิดหน่อยใช่ไหม

แต่ที่จริงมันงอกได้สักพักแล้วอ่ะ ตอนนี้มันสูงจะเป็นฟุตและ ฮ่าๆๆ (โตเร็วดีนะ)

เราเพียรรดน้ำให้มัน(ถึงจะลืมบ้าง) ด้วยความรักเลยนะเนี่ย (น่าสงสารต้นขนุนนะ เหอๆ)

ในรูปมันเล็กติ๊ดนึงใช่ไหม แต่มันก็งอกล่ะนะ ...

นี่ มีต้นมะขามด้วย แต่ว่า ต้นมะขามมันถูกนกจิกไปหน่อย หวังว่าจะรอดตายนะ เจ้าต้นมะขาม...

เราจะส่งต้นอะไรดีหว่า ปลูกมันตั้งสองอย่าง

ไว้ตอนส่งค่อยดูอีกทีละกาน อิอิอิ

มาโอ-Shirouhi 047

หายนะแล้วจ้า

สวัสดีเพื่อนๆ

จะว่าไปตอนนี้คงไม่มีใครมีอารมณ์มานั่งอ่าน Blog ใช่มั้ย
แต่เราไม่มีอารมณ์จะจมอยู่กับฟิสิกส์เลย... มันเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้วทีเดียว... (โอ้...)
เรื่องของเรื่องคือเราเกลียดฟิสิกส์เข้าไส้เลยแหละ ตอนม.ปลาย เราเรียนฟิสิกส์ตอนแรกๆก็เกรดพอรับประทาน ไม่ได้สี่ ได้แค่สาม แต่ก็ So-so นะ คือตอนแรกๆมันเกี่ยวกับแคลคูลัส เราก็ไม่ได้เก่งอะไร
แต่คะแนนมันก็ยังไม่เน่าเวอร์ แต่พอเริ่มเข้าเรื่องของฟิสิกส์เข้าเท่านั้นล่ะ... เรารู้สึกว่ามันเข้าใจยากยิ่งกว่าความคิดของฮารุฮิซะอีก (Suzumiya Haruhi no Yuutsu เป็นการ์ตูนชื่อดังเรื่องหนึ่งที่คงมีคนในคณะรู้จักอยู่สองสามคน - -a)
เราไม่เคยได้ฟิสิกส์เกรดสี่เลย จนเทอมสุดท้าย ซึ่งก็อนุมานได้ว่าอาจารย์แกคงจะเวทนาแม่นี่เหลือทานทน เลยให้สี่มันสักครั้ง น่าขอบคุณท่านอาจารย์จริงๆ ช่างมีความกรุณา

ทีนี้มาถึงตอนสอบเอเน็ต... อิอิ...
ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะเข้าใจมันให้ได้เลย ไอฟิสิกส์เนี่ย แต่ไปๆมาๆ ก็ไม่ไหวง่ะ ไม่หวายๆๆๆๆๆ
แล้วก็ตั้งใจจะเข้าเศรษศาสตร์มากกว่าด้วย ซึ่งมันก็หาใช้วิทย์ไม่ เลยไม่สนใจเก็บใส่ถัง...ซะงั้นเลย
แล้วก็มาสอบๆ โดยตั้งความหวังกับเลขมาก (แม้จะทำโจทย์ทวนแค่สองปีย้อนหลัง) และพอเจอข้อสอบก็อึ้งเลยซะงั้น คาดว่าคะแนนคง... อย่าให้พูดดีกว่า
ชีวะก็อ่านมาอารมณ์เดียวกับอ่านนิยาย คือไม่ได้ท่องอะไร อ่านไปเรื่อยๆๆๆ (และก็จำอะไรไม่ได้ด้วย)
เคมีก็อ่านจบไปนานแล้ว ไม่มีการเอามาทวน แล้วก็ขี้ลืม ลืมอะไรก็ง้ายง่าย (ถามใครใครก็รู้) ก็เลยจำอะไรในเคมีไม่ค่อยจะได้เลยอีก

พอจบเอเน็ตก็ได้แต่ปลง จนวันคะแนนสอบนี่ล่ะ...
มันก็มีเรื่องให้ตื่นเต้นนิดนึง นั่นก็คือเลขที่คิดว่าจะเน่าจนหาคะแนนไม่ได้ กลับได้คะแนนดีกว่าที่คาดไว้มากโขอยู่ (อย่าคิดว่ามันมากนะ มันก็งั้นๆล่ะ แต่มันจะมาก เมื่อเทียบกับการได้ 0 คะแนนน่ะเข้าใจมะ)
ก็เลยโอเย้ ฉันน่าจะเข้าเศรษฐศาสตร์ (มหาวิทยาลัยของพวกเรานี้ล่ะ )ได้อยู่นะ คือเอาคะแนนไปเทียบๆกับปีที่แล้ว เอาเกรดเอาอะไรๆมาคิดด้วย (เกรดก็ไม่ดีหรอก โอเน็ตก็ซุยลูกเดียว) ก็พอประมาณว่าน่าจะได้ เออ แล้วก็เลยเอามาคิดเป็น % ของ กสพท. ด้วย... อุ... ไม่เยอะนะ แต่ก็มีโอกาสโดนหางเลขว่ะ จะโดนทันตะสักอันมั้ยเนี่ย บรึ๋ยยย... (เลือกแต่ทันตะไปสองอันดับ ไม่เลือกหมอ ให้เรียนหมอชั้นคงกระอักเลือดตาย ชั้นไม่ใช่คนแอคทิฟในการเรียนนะขอบอก แต่ชั้นไวต่อเรื่องไร้สาระมากทีเดียว... อย่างมานั่งเขียน Blog อยู่นี่ไง) จะเทียบกับปีก่อนก็ไม่ชัวร์อีก เพราะมันพึ่งเอาทันตะสองอันมารวมเป็นครั้งแรก แต่มันก็เป็นคะแนนอยู่ในระดับที่น่าหวาดเสียว (ว่าจะโดนหรือไม่...)

...ช่างเหอะ(เล่ามาทำไมวะเนี่ย) สุดท้ายมันก็มาติด กสพท. ที่ที่อยู่ ณ ปัจจุบันนี้ล่ะ มาเป็นหมอฟัน ที่ต้องฝ่าฟันอะไรอีกมากมาย (ไม่รู้คิดถูกป่ะวะ) ก็เลยต้องทิ้งความคิดที่จะเรียนเศรษฐศาสตร์นั้นไป เพราะอะไร ไม่รู้ ก็ดันอุตส่าห์ฟลุคติดมาแล้ว และถ้าไม่เรียน... (ถูกสับแน่ๆ)
ก็เลยว่าจะลองดูสักตั้ง และก็ตั้งใจว่าจะไม่เครียดกับเกรดด้วย (ไม่ค่อยตั้งใจเรียนเลย แหะๆ) แต่ก็จะใช้ชีวิตให้มีสาระมากขึ้นล่ะ นี่คือความตั้งใจ ซึ่งเราก็ว่าเรามีสาระมากขึ้นกว่าเดิมเยอะแล้วนะ (แล้วก่อนหน้านี้มันเป็นยังไงฟะ... ไร้สาระจนนึกไม่ออกเลย)
ตอนแรกได้ยินมาว่า เรียนทันตะ(ที่นี่) ไม่ค่อยมีฟิสิกส์ (ผิดกับอีกที่นึง ซึ่งหักโหมเรียนจนจะสร้างบ้านได้กันแล้ว) ก็เลยเอาวะ ถ้าเรียนนิดนึงก็พอซุยๆไปละกัน แต่พอมาเจอตอนนี้... ไม่รู้นี่เรียกนิดรึเปล่า แต่สำหรับพวก Physics-phobia อย่างฉันนน มันช่าง %$^#$%#&*(&$&)*$@$%!!!

เห่ยยยย ทำไงดีเนี่ย (สติแตกซะละ) - -"



สรุปและ...อย่างที่รู้ๆกันดี (แม้เราจะทำเป็นไม่รู้ในบางที) ว่าพรุ่งนี้จะสอบฟิสิกส์แล้ว
วันนี้ก็มีเพื่อนๆบางคนมานั่งฟังอาจารย์ปอ (ถ้าจะมีใครจำได้ เขาคนนี้คือคู่รหัสเจ้เองล่ะ)
สอนที่จามเก้า ซึ่งเราจะไม่ขอกล่าวโทษอาจารย์ปอว่าสอนไม่รู้เรื่อง แต่เราจะขอกล่าวโทษสมองของเราเอง และกล่าวโทษภูมิคุ้มกันในร่างกายของเราที่ช่างปล่อยให้เราเป็นหวัด จามอยู่ในจามเก้ากว่าสามสิบครั้งในเวลาสามชั่วโมง (เฉลี่ยชั่วโมงละสิบครั้ง แต่เพื่อนข้างๆคอนเฟิร์มว่ามากกว่านั้น...) ปวดหัว คันจมูก ตาบวม และเบลอ... เลวร้ายมาก ยิ่งเป็นโรคกระเพาะอยู่ด้วย ทำไมเป็นหลายอย่างจริงช่วงนี้ ออกจะพักผ่อนมากนอนกินบ้านกินเมืองได้ทุกวัน ไม่เว้นแม้ในห้องเรียน...


ไม่ชอบฟิสิกส์เลยแงๆๆ อุตส่าห์ตั้งใจเรียน จดทุกคาบ ไม่หลับสักชั่วโมง (เฉพาะฟิสิกส์) แล้วทำไมยังไม่มีความฉลาดขึ้นเลยแม้เพียงน้อยนิด...

นี่ถ้าเราจะได้ D ฟิสิกส์ ก็คงไม่แปลกแล้วล่ะ T T

ไปล่ะ ไปจมลงสู่โลกอันหดหู่ของฟิสิกส์
ให้อ่านฟิสิกส์ อ่านโมลไบโอยังสุขใจกว่า (แม้จะไม่เกทอะไร แต่ก็ไม่ทำร้ายประสาท)

บายๆๆ ฝันดีนะทุกคน แม้ไม่อ่านวันนี้ เพื่อนๆก็จะได้รู้ทีหลังว่าครั้งหนึ่งก่อนสอบฟิสิกส์ ยัยนี่มีอารมณ์ยังไง (และยังจะมาเขียนอยู่อีก - -a)

มาโอ-Maou-Shirouhi-ฝ้ายไอดี47 เน้อ ~

Startin' เนื่องด้วยวิชา Comp App Prof /(- -)\

Blog ที่เกิดจากงานวิชา Comp App Prof

ถ้าไม่มีวิชานี้คิดเหรอว่าชั้นผู้ขี้เกียจระดับเทพเจ้าคนนี้จะเขียนบล็อค

จะสอบแล้วด้วย ไม่มีอารมณ์หรอก หนังสือยังไม่แตะสักตัว

เซ้งเว้ยยยยยยย

มาโอ-ซามา